İşlemeli mendilin, halâ durur cebimde.
Kınalı ellerinin, kokusu var deyip de,
Koklar idim ben onu, aklıma geldiğinde.
Gözüm gibi korurdum, kirlenecektir diye.
Gözyaşlarımı ona, kıyıp da silemezdim.
Ben hiç görmedim anamı.
Anam yerine saydım babamı.
Ana diyen bir çocuk görünce,
Yaşlar dolardı gözlerime.
Bari babacığım yaşasaydı.
Bu bir gizli sevdadır,
Kalbimdeki yaradır.
Söyleyemem kimseye,
Çekiyorum yıllardır.
Bu çekilmez bir derttir.
Hatırımı sayamadın,
Aşkımı da hiçe saydın.
Kaf dağının başındaydın.
Sen kendini ne sanmıştın?
Sever iken sevemedin.
AÇ AYI BİLE OYNAMAZ
İki gönül bir olunca samanlık seyran olur dedik,
Bu söze güvendik evlendik.
İlk önceleri çocuklar gibi de şendik.
Taa ki çocuğumuz olana kadar.
Ben vazgeçmek istesem bile,
Gönlüm senden vazgeçemiyor.
Bunca güzelleri gördü de,
Gözüm başkasını seçmiyor.
Vazgeçemiyor gözlerinden,
Şu gözlerimin neminde,
Aşkındı boğulup giden.
Onu kurtarmak yerine,
Hiç oralı olmadın bile.
Kalpten değilmiş sevgin,
Bülbüle gül olsun yeter
Gider konar şakır öter
Gönlüm konmaz başka güle
Çok mutluyum ben seninle.
Bülbül hasret kalır güle
Affına sığınıp yanına geldim.
Diyordun ya:Arıyorum sende seni,
Eski sevgi ile dolu kalbini.
Bak işte! onu buldum da getirdim.
Ben evi terk eden eski ben değilim.
Beni fakirdir diye,
Alamadı dengine.
Anan verdi zengine.
Ne olmuş sana böyle?
Elmaydı yanakların,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!