Hüseyin Dal Şiirleri - Şair Hüseyin Dal

Ekilen tohum bir gün biter,
Yeter ki ona ışık ve su olsun.
Atılan ok menziline gider,
Yolunuz açık, gönlünüz şen olsun,
Bizden size uğurlar olsun.

Bergama Ovacık Köyünde yaşar,
Kahveci Hüseyin oğlu İsmail,
Herkesin işine severek koşar,
Mayer lakaplı pratik İsmail.

Ayak işinde herkes onu bulur,

Bir gün çarşıda geziyorduk,
Bir erkek kıza laf attı.
Kız bozuldu zannettik,
Elindeki kitapları erkeğe patlattı.

Başladı kız erkek atışmaya,

Torbalıdan Güzel İzmire gelen
Bu iki kardeşi herkes tanıyor.
Bozyaka mahallesinde oturan
Hüseyin-Mehmet kardeşçe yaşıyor.

Hüseyin, Mehmetin ağabeyidir,

Sen yoksun diye hiç gülmüyor yüzüm,
Güler yüzlü sevecen anneciğim,
Çözüldü bağlarım, tutmuyor dizim,
Tatlı dilli biricik anneciğim.

Küçükken kıymetini bilemedik,

Köylüler çalışırken söyler gazel,
Bergama der: kazan kazan ver bana,
Anadolu, her yeri ayrı güzel,
Güzellikler diyarıdır Bergama.

Tarihe ışık tutar Akrapolu

Yamaçta kurulmuş Ovacık köyü,
Bulmalı hayata bağlayan yolu,
Bu dağların altı altınla dolu,
Ovacık Köyünde dağlar doğurdu.

Yıllar önce altın şirketi geldi,

Ben küçük yaştayken
Ellerinle başladın kuyu kazmaya,
Nice erkekler kahvede otururken
Sen âdeta örnek oldun onlara.

Hani her bayramda bir araya toplanırken

Hey insanoğlu, hiç düşün dün mü?
Üşenmeden kur tabiattaki dengeyi
Sabırla koruk üzüm olmuyor mu?
El ele vererek koruyalım çevreyi.

Yorulmadan çalıştıkça çıkar güzellik,

Toprak nisan yağmurlarıyla dirilir,
Komşusuna yardım eden sevilir,
Yaptığın iyilik bir gün bilinir,
Çeşmeyi açmazsan sürahin dolmaz,
Gül dikensiz,insan sevgisiz olmaz.