Hüseyin Çubuk Şiirleri - Şair Hüseyin Çubuk

Ahirete, gerçekten inancı olan insanlar;
Hırsızlara! hainlere! iftiracılara! duyarsız kalamazlar!
Çünkü; Zalime sessiz kalanlar,
Zalimi desteklemek adına;
Zalim ile suç ortağı olurlar!

O bayrağın,
O ezanın altında;
Milyonlara tecavüz edildi!
Milyonlara işkence edildi!
Milyonlar katledildi!
Toplumca yüzlerce yıl tekrar geriye gidildi!

İslamiyet Şeriattır!
Ve Buna Rağmen!
Bu Tabulaşmış İdeolojiye, bu sömürü kültürüne en çok da mağduru olan kadınların öncülük etmeleri;
Dinin de, tıpkı aşk gibi, bir zaaf olduğunun en açık kanıtıdır..

Sömürü ideolojileri, insanın bu iki zaafından çok ustaca yararlanmışlardır..

Atatürk'e, dinsiz gerekçesi ile saldırmak, ne kadar yobazlık ise;
Aynı gerekçeyi fırsat bilip,
Atatürk'ü Arap sömürü kültürü ile etiketlemek de;
Bir o kadar yobazlık!
Bir o kadar da vicdansızlık!
Ve, bir o kadar da zavallılıktır!

Din toplumları, işkenceyi, vahşeti, sosyal adaletsizliği, sömürüyü, diktatörleri yadırgamaz..

Çünkü; Din kültürüne göre, tanrının cehennemi var, o da işkence eder.
Çünkü; Din kültürüne göre, tanrı da istediği biçimde adam öldürür..
Çünkü; Din kültürüne göre, tanrı istediğini zengin, istediğini fakir yaratır..
Çünkü; Din kültürüne göre, tanrı da dostlarını huriler ve şarap nehirleri ile ödüllendirir..

Sonra anlıyorsun ki;
Yaşam ölüme, ölüm ise, yaşama anlam kazandırıyor..
Çünkü; Öyle bir zaman geliyor ki;
Hayat, insana, iyiki varsın ölüm, dedirtiyor..
Ve öyle anların oluyor,
Öyle çıkmaza giriyorsun ki;

Sen aklıma her düşende,
Şiir,şiir bir şehir uyanır yüreğimde..
Ve durak,durak tren yolculuklarımı anımsarım,
Ceyhan dan, Doğanşehir'e..

Ve,

Karanlığı sevmiyorsam, ki; öyle..
Çünkü, karanlığı, gericiler, yırtıcılar ve hırsızlar sever..
Ve, bir gün aydınlığa şiirler yazmayı düşündüğümde;
Aklıma, ne bulutların ardında kaybolmuş, karanlığın simgesi, bir dolun ay,
Ne de, kendi çevresini bile aydınlatamayan yıldızlar, gelirdi..
Aklıma, ilk güneş gelirdi..

Varlığı, baskı ve şiddete dayalı her şey;
Ya tecavüzdür, ya sömürüdür, ya gasptır!
Çünkü;
İnsan doğası gereği;
Doğru olduğuna inandığı hiç bir şeyi,
Diğer bir insana, asla dayatmamıştır!

Uzun yıllardan sonrada olsa,
Yeniden, senin izlerine rastlamak,
Benim için, hayatımın bir dönüm noktası olmuştu adeta..

Çünkü, sana söyleyemediklerimi,
Ve seninle ilgili,