Hüseyin Çubuk Şiirleri - Şair Hüseyin Çubuk

ülkesini satan - halkının emeğini, alınterini çalan diktatörler ve kendi yakınlarını dolandıran kendi yakınlarının geleceğini çalan yobazlar, sadece din'in ardına sığınmaz;
Onların arkalarında, onlara herhalükarda destek olan, onlardan daha ahlâksız ve onlardan daha vicdansız bir kitle vardır! Onların utanmazlığı ve cesareti, işte ondandır!
/h.ç

İnsan, zaafı-inancı gereği, cennetin varlığına inanırken, aynı zamanda onu kazandığını da sanır..
İşte ondandır; Cennete inanan insan ile cennete inandıran insan arasındaki para - mal - mülk akışı!
Ve işte ondandır; Cennete inanan insan ile cennete inandıran insan arasındaki derin uçurumlara varan zenginlik - yoksulluk farkı!

/Hüseyin Çubuk

Arap kültür emperyalizmin afyon uykusuna yatmış toplumları, açlık ve yoksulluk bile uyandıramaz!

Emperyalistler ve işbirlikçilerinin, beyin işgaline çocuklardan başlaması, İşte ondandır!

Hüseyin Çubuk

"İyi bir baba, iyi bir anne, İYİ BİR SİYASETÇİ; Diğer tüm çocukların mutluluğunu ve geleceğini, kendi çocuklarının mutluluğu ve geleceğine eş tutabilecek kadar adil davranan insandır"/h.ç

Geçmişte mazlumun maruz kaldığı hangi haksızlığa göz yumduysanız, gün gelir aynı haksızlığın mağduru olursunuz!
Yalan mı!
İsterseniz geçmişinizi bir irdeleyin, göreceksiniz ki; Bugün boşuna hayflanıyorsunuz..

Yani; İnsan ne ederse kendine eder!

Siyaset; Ne zaman nala, ne zaman mıha vurmak gerektiğini iyi bilmektir..

Oysa;
Bir insanın konuştuğu yere değil, durduğu yere bakmak gerek..

Bir düşünür der ki; İnsan demek politika demek..

İnsanı diğer canlılardan ayıran özelliklerinden ilki, politik davranmasıdır.
Örneğin; Kimi insanlar, cennete inanırken, cehenneme asla inanmazlar, ancak inanıyormuş iması bırakırlar..

Yani; Öbür dünyanın varlığına (Cennete) inanmak adına kendi kendine bilinçaltı baskısı uygulayan aynı insan, dilinden düşürmediği cehenneme de inanmamak adına kendi kendine bilinçaltı baskısı uygular..

İşte, insanı bozan faktörlerin en başında gelir bu düşünce ve yaşam tarzı..

"Yalvarınıldığında, Değişebildiğine İnanılan bir Tanrı, Sıradan Bir İnsan psikolojisi'nin Yarattığı Şeyden Başkası Değildir"
Çünkü; Dinin etki alanına giren herkes, kendine benzeyen tanrısını yaratmıştır..
İşte onun içindir ki; Zarar gördüğü, ya da menfaati bittiği insanları, tanrıya (cehenneme) havale ederek rahatlama çabası güden,
Ya da; İnsanları cehennemle korkutan hiçbir yetişkin insan, kendisinin binlerce insan hakkı ihlallerine rağmen, tanrıdan (cehennemden) hiç korkmadığı anlaşılmıştır(!) Çünkü, onu kendisi yaratmıştır!
İşte onun içindir ki; Tanrı insanı değil, hep insan tanrıyı korumuştur! /h.ç

Benden altı yedi yaş büyük bir abim vardı,
Çocukken, diğer kardeşlerim ve benim üzerimde öyle bir korku imparatorluğu oluşturmuştu ki; Ondan korktuğumuzu tanrıdan bile korkmuyorduk.. Ve bizi diğer zarar verebilecek çocuklara karşı da koruduğu için;
Ergenlik çağında bile ona, tanrıya tapar gibi tapıyorduk..

Yıllar sonra; Onun; İnsanları kullanan bir dolandırıcı - tam bir kapitalist kişiliğe dönüşmüş olduğunu anladığımızda, çoktan iş işten geçmişti..

İnsanları ayrıştıran, duygulardır..

Kardeşler de bile ayrışma, duygu farkı ile başlar, kültür farkıyla devam eder!

Yani; Vicdanlı - ahlâklı bir yabancının dostluğuna güvenin, ancak birinci derece de olsa, vicdanı - ahlâki duygudan yoksun bir akrabanızın dostluğuna, asla güvenmeyin!