Bulur mu peki insan
Arayışının sonundaki gerçeği
Kendi sınırları onun gözünü bağlamışken
Ne kadar ileri gidebilir
Gözlerinin gördüğünü görür mü peki
Işığını kaybetmiş bir gemi
Savrulurken kendi içinde
Ararken kurtarıcı fenerini
Asla bitmeyecek aşılmaz dertleri
Aradığı limana varamadığında
Kırınca biten günün kalemini,
Vurunca sayının esaretine
Bu tükenmez gece gündüzlerini
O zaman bak kendine hiç kaldı mı
Senden geriye bir neşe bir öfke
Duracaksın.
Kimsenin bilmediği bir zeytin ağacı gibi.
Saracaksın toprağı
Bilmeyecek kimse.
Parıldayan bir göz, buharlaşan bir nefes,
Varmasa da dibine kimse,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!