Yüzüm,bir kaldırım taşına dayalı
Upuzun bir geceden
Kızıl bir sabaha uyanıyorum
Yüreğimdeki bütün özlemleri
Kaldırım taşına bırakarak.
Kısa bir ömrün pisliğini taşıyan ellerimi
Yeni bir gün başlıyor ve
Takıyoruz maskelerimizi...
Bazen çok tatlı bir öğretmen
Bazen kör bir aşık
Bazen bir arkadaş
Bazen de çok samimi
Bir çiçeğin...
Bir böceğin...
Bir ağacın...
Bir bulutun...
Esrarengiz denge için
Bir görevi var
Her zaman böyle miydi anne?
Her zaman böyle yüreksiz miydi bu çocuk?
Hani sen yoksun ya bu şehirde
Bütün kuşlar bana düşman
Uçmuyorlar bu gökyüzünde.
Hani sen yoksun ya annem
Aşkın en karanlık yerindeyim
Kimsesizliğin...
Çaresizliğin...
Umutsuzluğun...
En derin yerinde.
Dört tarafı yüksek duvarlarla kaplı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!