Yanlış zamanda, yanlış insanlarla,
Belki de yanlış kelimelerle vedalaştık.
Oldukça hata yaptık ve günah işledik.
Şimdi gerek yok nasıl arınacağımızı sormaya.
Yol yakınken dönmeliyiz
Nasıl böyle geçiyor zaman, ben hayallere dalmış giderken? İmkansız bir varışı ömrümün her geçen anında beklerken.
Mükemmellikten uzakken ben, bir o kadar yakınsın sen. Sadece benim bilmem, budur benim için ilginç olan.
En kapalı havada, fırtına her şeyi savurup götürürken; oradan oraya savrulurum ben de, fırtınam sensen.
Eser, kükrer, parlarsın, dört mevsimi yaşarım ben o anda. Kimilerini ürkütüp kaçırırken aksine çekersin beni bir anda
Elin, elimde solgun ve parlak bir biçimde
Bir şeyler kıpır kıpır oynaşıyor sanki içimde
İfade etmiyorum senin için bir şey, belki hiçim de
Yine de aynı ilk günkü gibi seviyorum seni
Kızarmış bir çift yanakla geliyorum yanından
Sonsuz bir uçurumun ortasında
Elimde tutacak tek bir şeyim bile yok.
Ve bıkmış gibi hayattan nefretle bakarken,
Göz göre göre giderken birileri,
İstemiyorum hayatımda sensiz geçen günler, kara bulutlar
Göz yummak istiyorum bazen olanlara,
Fırtınaya karşı dimdik durmak ayakta,
Geleceğini bilmek güzel günlerin de,
Mutsuzken derdimi dinleyen bir kişi belki.
Sadece istiyorum hepsinden birazcık.
Sadece bildiğimi zannediyorum
Emin ol hiçbirimiz bilmiyoruz
Ve bedenim ruhuma engelim
Geriye dönüp bakmıyoruz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!