Yüreğim uzandı bir kere,
Boynu gülden öte
Yüzü Züleyha’dan güzel birine
Her içime düştüğünde
Tek kelam edemediğime
Hangi hayal hangi kalpte esir
Bana bitmemiş aşklardan bahsetme sevgilim
Bakma bana, bu gün öldüm
Kapattım kapılarımı tek tek
Pencerelerim dünden kapalı
Aykırıydı düşlerim
Süslerdi çifte kavrulmuş sözlerin anlamını
Ve ay kırıkları batardı karanlığa gecelerce
Karanlığa ayırırdım kelimeleri
Tan vaktine kadar küsmüş şiirleri keserdi sesim
Bilirdim ki şizofren sesleri vardı dilin
Bir vazgeçiş öyküsü bu. Dinle Sevdiğim. Canını canıma kattığım senden, Uğrunda herşeyi hiç yapabileceğim senden, Vazgeçiyorum. Cam kırıklarıyla dolu bir yolda, yalınayak yürümek gibi yokluğuna alışmak Tam acıya direniyorum derken, Batan h...er yeni parçayla sımsıkı sardığın o yaraların bir daha asla yaralanmam derken Tekrar tekrar kanaması gibi. İnsanın canının acıması yani. Ne derin bir anlam bu, gerçekten bilene. Canım acıyor. Hiç aklımda yokken, tüm zihnimi zorlarken sadece sensiz anıları düşünmeye Sen dolu anlara gömülmek Ve medet ummak özlemime çare olsun diye dalgın bakışlarımda gördüklerimden Her nakaratta daha da perişan bir yenilgi demek. Anlamların benliğime yükledigi gerçekler çok ağır artık. Varlığımı zorlayan bu oyundan yoruldum. Seni özlemekten. Yokken varsaymaktan. Esirin olmaktan. Hayal etmekten. Yasanmamış saymaktan. Var gibi görmekten. Yok gibi yaşamaktan. Yoruldum. Öyle bir labirent ki bu, bilmeden kendimi içine hapsettiğim, Bulduğum bütün çıkışlar sana yeniden başlamama sebep aslında. Ve kalemi hiç kaldırmadan yerinden, başladığım tüm başlangıçlar artık sahte. Tüm bu sahtelikler icinde, gerçek olduğuna inandığım sevgim vardı hep kar kalan yanıma, Artık o bile zararda. İskontolu bir taktik uyguladığım, Ve Alış fiyatına satılık artık herşey hanemde. Bir vazgeçiş öyküsü bu. Dinle Sevdiğim. Yokken varettiğim, Olmayan varlığı ile kendimi büyülediğim, Haddinden abartılı önemsediğim, Büyüttükçe büyüklüğünden korktuğum bu sevginin sahibi senden. Vazgeçiyorum. Gerçek bildiğim hissettiğim için inandığım inandığım için doğru saydığım herşeyden. Beni ben yapan duygularımdan. Seni benim sayan bütün düşüncelerimden. Bir çırpıda hemen. Vazgeçiyorum. Öyle kendinden emin bir geçis ki bu, Tek bir zerre bile sen barındırmayan içine, İçimde öyle rahat, hiç tereddütsüz bir biçimde. Zaman şimdiki zaman. Ve Sen artık Benim geçmişte kalan yaramsın.
Bitkin ve yorgun sabahlarda geliyorum sana
Ellerimde gül rengi acılar
Güne bölüyorum hasretimi
Her ana bir sen düşüyorsun
Bitkinim, yorgunum diyorum sessizce haykırarak
Susuyorum artık çünkü,
Konuşulan konuları bayağı, basit ve anlamsız buluyorum,
Konuşmayı da gereksiz ve anlamsız buluyorum.
Susuyorum artık çünkü,
Konuşulanlar öyle abes ve mantık dışı ki
Sadece hayretle dinliyorum ve sessiz bir tepki vermek istiyorum.
biliyorum ki
sen bana dönene kadar
yüzüme düşen her bir çift göz günah yazacak bana
gözün ve gözüm birleşene kadar
penceremden bu şehre bakmak bile, ihanet sana
ve biliyorum ki
Sus artık lütfen
Cümlelerini anlamıyorum
Cansız bedenimde
Çürüyen bir et parçası beynim
Gözlerini unuttum bitti içinde
Şiir yanlızca şiir değildir.
Yaşayan bir ölüden, yaşayan başka bir ölüye
Yanan en son fener de söndü gözyaşımın saldırısı altında
Olmaz dedi Tanrı, gülümse biraz
Hayat umduğunu bulamamaktır aslında
Kurtla çakalı karıştırıp yem olmaktır
Düşüpte çırpınmaktır bataklığa
Ve çırpındıkça batmaktır hayat
Zorlanmak ve gögüslemek girdabında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!