Hüseyin Bacanak Şiirleri - Şair Hüseyin ...

Çiçekler açarken bahar günleri,
Başladı esmeye sevda yelleri,
Bilirim severdin tüm çiçekleri,
İçime çekerek seni koklarım.

Fal tuttuğum beyaz papatyalardan,

Bir akşamüstü sahilde, yağmurlu bir havada,
Oturup yaslandık senle bir kayık kenarına,
Sessiz, ümitsiz ve dalgın gözlerimiz ufukta,
Arıyorduk kaybolan hayalleri umutsuzca.

Gemiler geçiyordu, ta uzaklardan sezsizce,

Eğer bir insanın gözü doymuyorsa,
Karnı doysa da kanaat etmiyorsa,
Hepsi benim olsun diye saldırsa da,
Bir avuç toprağa fit olur sonunda.

Dostları paradır onun hayatında,

Kanıyla yazdı bu kutlu destanı,
Geçilmez burası dedi şehidim,
Adaleti yoktu çetin savaşın,
Geçilmedi Çanakkale şehidim.

Yedi düvel birlik olup yüklendi,

Kiralık değil ki kalbim tutulsun,
Hibe ettim sana al senin olsun.
Böyle kelepiri çok zor bulursun,
Tapusunu verdim daha ne olsun.

Vermemiştim daha önce kimseye,

Ne kadar küsende denize,
Bir o kadarda sitemkar
Bu yolculuk devam edecek
Mecbursun gitmeye limana kadar

Biliyorum yorgunsun, yıprattı seni yıllar

Sonbahar günleri hep hüzünlüdür.
Sararır yapraklar bir bir dökülür.
Hasretinden gülüm boynum bükülür.
Ufuklara dalar bekler gözlerim.

Güneş batmak için hazırlanırken,

Yazın güneş ışığında aradım seni,
Özledim güzelliğinle, gülüşlerini,
Bekliyorum akşamlara kadar gelmeni,
Gelmesen de hiç kaybetmedim ümidimi.

Mevsim sonbahar bakıyorum yollarına,

Kaşların yay gibi hilal’e benzer,
Her şeyinle her halinle güzelsin,
Gözlerin derinden manalı süzer,
Gözden göze bir yol olur mu dersin.

Gözler ela nede güzel bakarsın,

Masallar dinledik yıllardır hergün,
Süslü yalanlarla kandırıldık biz,
Ne gün yüzü gördük ne güldük bir gün,
Milletçe gözyaşı döker olduk biz.

Kahraman milletti atalarımız,