Hüseyin Avni Erdemir Şiirleri - Şair Hüs ...

Senden ayrılalı çok içer oldum,
Gel de kurtar bu garibi ne olur.
Daha yaşım ne ki sararıp soldum;
Gel de kurtar bu garibi ne olur.

Sabah içtim,akşam içtim,doluyum,

Zerrede, ummanda dönen sancıyı,
Çekem baştan başa, sevdası benden.
Tuğba ağacının gövdesindeyim,
Adem elma alır, yaprağı benden.

Sen bensin, ben senim, gerisi hilaf,

Ayrılık ateşi düştü özüme,
Ben gidiyom sen hoşça kal Ankara.
Bakacağım yine bir gün yüzüne,
Ben gidiyom sen hoşça kal Ankara.

Yıllarca geçirdik baharı, yazı,

Mevki sahibiyken gelip gidenler
Emekli olunca aramadılar.
Hele varlığımda yeyip içenler
Aramadılar hiç, aramadılar.

Hastalandım yattım hastahanede

Ecel kapıyı çalınca,
Evde yoktur diyemezsin.
Can bu tenden ayrılınca,
Gömleğini giyemezsin.

Sinek kapatmaz gözünü,

Minareden dosta yapılan çağrı
On değil, yüz değil, beş imiş meğer.
Sen sıla, ben gurbet başımda ağrı,
Bu ağrı ölüme eş imiş meğer.

Ey dostum, her canda bağdaş kurmuşsun.

Bir ben varım vücudunda, teninde,
Uzaktayım, gonca gonca duy beni,
Arzum kaldı o yemyeşil gözünde,
Göğsün üzre mendil gibi koy beni.

Bir ben varım, okuduğun yazıda,

Güzeller içinde yar diye seçtim
Suna boylum niye sorman halimi.
Sevgin ile yandım kendimden geçtim
Suna boylum niye sorman halimi.

Gel diye çağırdın geldim yanına

Seni kollarıma aldığım zaman,
Ateşi savrulmuş sarhoş gibiyim.
Hasretine düşüp yandığım zaman,
Gülleri kavrulmuş sarhoş gibiyim.

Bir tatlı gülüşün kul etti beni,

Bu gün bayram dediler,
Elin öpmeğe geldim.
Dört kapıya yüz sürüp,
Dizim çökmeğe geldim.

Kanar gönlün yarası,