Uzun upuzun bir yol
Karanlığı bir çığlık gibi bölen sokak lambaları
Bakıyorum da ne sağ ne sol
Sensiz bomboş sokak araları
Ay karanlıkta bir inci gibi yükselmiş
Bu gece seni çok özledim yine
Şu paslı hançere
Ne kadar alıştığını farkettim kalbimin
Aslında bir parçam olduğunu
Yokluğunda kaybolduğumu
Seni kalbimden sökersem
Kuşlar gökyüzünü ne kadar sevmişse
Ressama ne kadar özelse ilk çizim
Bir anne evladını nasıl severse
Ben de seni öyle sevdim
Kalbim geçilmez ümitsiz karanlıktan
Gözlerin, saçların, bakışların
Her saniye aklımdasın
Hep gördüğüm bir yalgın
Ya deliriyorum ya seviyorum
İhtimaller aklımı kemiren
Gittin bugün son kez gördüm gözlerini
İlk ve son kez sardım, kollarımla güzelliğini
İnsan sevmeliymiş, gözleri aşkı göreni
Kalan hep özler gideni
Gitme diyemedim, hatırımda gülüşün
Kalbim gitme diye bağırıyor
Ama sen duyamazsın
Gözlerin aşkımı görmüyor
Sen beni neden anlamazsın
Gitme, kulağımda ki ezgim
Oralarda biryerdesin şimdi
Kalbimi de aldın gittin
Göklerden birkaç damla indi
Bulutlar ağlıyor senin için
Aklıma anılarımız geldi
Usul usul durulur mu insan
Yoksa kifayetsiz mi kalır lisan
Lisan sevdiğinden mi konuşur
Yoksa bakışlar kalbe mi dokunur
Gönül gördüğünü mü sever
Bir rüzgara kapıldım
Sensizlik rüzgarı
Esiyor, gürlüyor
Ama bitmiyor
Sanki bir hortum
Bir kıyamet
Her saç telin benim dizelerim
Dalga dalga okşar
Uzun uzun severim
Bir bilsen nasıl özledim
Her bakışın benim kelimelerim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!