dün yağmur yağdı buraya
ıslandım, üşüdüm
senin de üşüdüğünü düşündüm
ah! ! !
içim sızladı birden.
Ben senin gözlerini sevdim; rengini bile görmeden
Senin ellerini sevdim; hiç tutmadan
Ben senin yüreğini sevdim; orada mıyım bilmeden
Ben, seni sevdim; hiç dokunmadan.
Belki dokunmayı istemeden ve belki kendimden korktuğumdan
Yalnızım,
Sensizlik çıldırtıyor beni.
Sanki bir benmişim gibi, yeryüzünde günahkar
Belki de sırf bu yüzden
Gülüşler yalancı, bakışlar sahtekar
Kaç zamandır uzaksın sevdiğinden,
Zaman, tersine akar bu şehirde.
Gece karanlık, ışıklar daha solgun,
Belli ki yıldızlar, mutsuz bu şehirde.
Ağaçlar çıplak, kaldırımlar mahsun,
Yıldızları saymak gecenin bir yarısı
deli gibi çarpan kalbinin sıcaklığında, kan ter içinde.
damarlarını patlatacakmış gibi tepinen kanının çekildiğini hissetmek
Ve bir çocuğun saklambaç oynaması gibi kendinden saklanmak
Ve kendi kendine seslenmek;
elma dersem çık, armut dersem çıkma!
Hiç unutmam ilk tanışmamızı sizinle,
Ben yirmi bir, siz altı yaşına yeni basmıştınız.
Ana sınıfı denilen yerde buluştuk sizinle,
Ben ilk öğretmenliğe, siz ilk öğrenciliğe başladınız.
Üç ay, beş ay derken, koskoca yıl geçiverdi oyunla,
Bir bilinmezi yaşıyoruz sanki
Bulmaca kareleride hep çözülmeyi bekleyen
Kaçımız gizlenmedik ki kendi gölgemizden
Yalancı şapkalarımızın altına yarı açıkta kalarak
Bazen söylenmezi yazıyor sanki dilimiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!