Kimsenin bilmediği hayallerimin içindesin,
Ne ben gelebilirim sana,
Ne de seni çağırabilirim yanıma,
İmkansızların içindeki umutlardayız birlikte,
Nefes kadar yakınken nasılda kavuşamıyorum sana,
Ellerin ellerimde ama bana ait değiller,
Hayalleri vardı bir zaman
Üzerinden geçti çok zaman
Sesiz kaldı uzun zaman
Esir oldu her zaman
Yinede sevdi zaman zaman
İnandı vazgeçmedi hiçbir zaman
Yarınım ol dünümden vazgeçtim
Yarınım ol ölümden vazgeçtim
Gecelere gözyaşı ateş ektim
Yarınım ol dünümden vazgeçtim
Hasretini yollara serdim
Bu sana yazdığım son mektup,
Beklide ilk kez yazıyorum sana,
Böylesi duygularımı, sana olan aşkımı,
İlk kez mektup yazar gibi,
Kelimeler kağıda zorla düşüyor
Ve kağıda düşen her kelimede
İlk aşkımdın sen ilk kalp sızım,
Bazen bir başlangıç bazense bir bitiştin benim için
Acılarımın bitişi oldun önce,
Daha sonra bitirdiğin acıları başlatmak yine senin görevindi
Bir an sonsuz olan aşkın daha sona benim sonum olmuştu
Bazen de umut oluyordun kalbimde, geleceğe dair
Bak yine uyku yok gözümde
Olmuyor sensiz ne gündüz ne gece
Şansım yok buda sensiz bir gece
Vurdun beni tek sözle
Eğmedim boynumu bir kere
Razıyım sen dön yine
İlk defa damlıyordu gözümden yaşlar
İlk defa ağlıyordum belki de
Böylesi içten, böylesi yaşla
Gözümden yaşlar damlarken
Bir kağıdın aklığına
Ruhum dağılıyordu, boğuluyordu
Hasretin vurdu kapıma
Sonunda kaldım yalnız başıma
Aklımı alıp başıma
Özlemini bitirmek istedim
Her nezaman ansam adını
Bir kardes sec kendine
Okuluna götür elinden tutarak
Sırasına oturt onu sarılarak
Bir kardes sec kendine
Ağladığında başını yaslasın omuzuna
Her yeni başlayan gün
Yeni umut, yeni heyecan
Ama sonunda kazanan hep zaman
Zamana karşı durmaya güç yetmez
Bu yol hep böyle hiç bitmez
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!