Hüseyin Akçam Şiirleri - Şair Hüseyin Akçam

Saat 12.00’ye vuruyor,
Gecenin en siyah yeri,
Yıldızlar da yok
Sessiz, karanlık
Ve beyhude,
………..Üşüyorum

Ayvaz gecelerin,
Avaz yolcusuyum
Dilim sussa da
Yüreğimi susturamıyorum.
Duramıyor oldum,
Geceyle gündüz sensizim,

Yalnızlığımın yalnızlığındayım bugünlerde;
Ne bir dağın uçsuz bucaksız heybeti,
Ne insanoğlunun sahte gönül serveti,
Ben bende yaşıyorum, sorgusuzluğu içimde

Dalınca bir ince gül gördüm,

Ankara gecelerine tutsağım bu günlerde,
Geceler bana yaren ben gecelere,
İçim bir çınar kalbim vuslata sere serpe,
Yoruldum yar, gözümü ektim geleceğe,

Ne şarkılar bende ne ben şarkılarda,

Bir sandal oldum hayat bağında,
Kürek çektim varamadım vuslatın ağına,
Buzdağıydı görünmezliğin öteki yüzü,
Çek dostum kürekleri belki yakındır yeryüzü,

Beni benden alan bir ayışığın da

Bir gecenin içinde kaybolmuş bekliyorum
Senden önce ağırlamış beni soğuk odam
Ayazın esintisiyle titreyen perdelerim
Duvarlara vuruyor sensizliği gölgelerimin

Sana neler biriktirdim yüreğimde bir bilsen

Su misali düşlerde,
Hüzzam bir melodinin
Son notasının içinde
Kırık dökük ne varsa,
Dokunuyorum her teline,
Ne yağmur misali gözlerim,

Eyy’An/kara;

Senin mi bahtın kara?
Sende durduğum için;
Benim mi?

Bİ-ZEBAN

âli-cenab idi yüreği hep suskun bildiler
Haykırışını aşüfte-hal/dekiler hiç görmediler
bî-zeban değildi oysa maviliği,hiç sevmediler
dil-rubaya,dilfigar Enver-i yola hiç gelmediler

Sukutu ziyan ettim can dediğim yanlara,
Anlamak ve anlaşılır olmak menfaatmiş onlara,
Bakışlara koy/verdim Gülizar-ı saltanatımda,
Can dilendim, vuruldum dost dediğim soframda;