Gün yıkılır,
Gölgeler uzar,
Ezan sesleri yankılanınca dağlarda,
Minik kuzular melemeye başlar.
Hüseyin boynu bükük çıkarır kuzuları ağıllarından,
Katar önüne, sürer dağlara.
Kuzular başlar otlamaya,
Hüseyin’in gözleri dolu, izler köyünü Küçük Tepe’nin eteklerinden.
Nalbant Süllü’nün evinin bahçesine doluşur akranları,
Başlarlar dibek oynamaya,
Hüseyin ağlar, rüzgar ağlar, dallar ağlar.
Doğunca akşam yıldızı,
Yola koyulur minik kuzular,
Doğru ağıllarındaki yemlere.
Hüseyin çalakaşık yer yemeğini,
İner Nalbant Süllü’nün evinin bahçesine,
Oynar kendi kendine…
Ağlar kendi kendine…
12.7.2006
Mehmet ÇETİN
Kayıt Tarihi : 8.2.2012 16:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!