Hurûfî Deneme / Nesiri Şiiri - Taş İskele

Hurûfî şiirlere göz atarken harfler,
derken tümevarım geçti gözünün önünden.
Şiirin matematiğini kaldırdı attı.
Teneffüse çıkıp, oynayası geldi.
Oldum olası sevmişti kökü k-l-m den gelen kelimeleri.
Kelam işte…

Bugün hangi üç harfi çağırsaydı mecnun.
Sıktı artık c-n-n-

Derken bir mantık oyunu geldi aklına.
Tam da zamanıydı.
Din ve ahlak.

Din hesap demekti.
Düyun-u Umumiye gibi borç….

Ahlak, h –l- k kökünden ahlak.
Haluk da aynı kök.
Mahluk da,
Halk da.
Daha nicesi…

Hurûfî oyun bu kadar dedi.
Döndü yüzünü günümüze.
Şimdi sıra mantıkta dedi.
İlk kendini büründürdü mantığa.

Bir dize için açtı bir şarkı,
“Bu yaman çelişki anne” dedi şarkı…

En makbulü aşikârdı bu birlikteliğin.
Din ile ahlakın birlikte olması.
Ahlakı olmayıp, dini olanları düşündü,
İğrendi.
Dini olmayıp ahlakı olanları düşündü,
İğrentisi iç geçirmesine evirildi.

-Amannnnnnn dedi,
Yaratılışındaki güzelliği kirletmeyen bir insan,
Hesap vereceğine inanan yaratılışının temizliğini
Günden güne kirleten diğer insan…

“Bu ne yaman çelişki anne”
“Bu ne yaman çelişki anne”

Şarkı bitmişti,
Teneffüs de…