Hurufat Şiiri - Hikmet Kızıl

HURUFAT

1.Bölüm:

GİRİZGAH-I GAZELAN

Bakışına müptelayım
Duruşuna müptela

Aşk odu ciğerimde
Sevdan başıma bela

Müptelayım cana
Her haline müptela.

2. Bölüm:

ARAYIŞ:

Ah nerdesin cana neredesin
Güneş renginde sevda
Sevda ne bilir misin?

Bir kucak ateş bir yığın kül
Bülbül mezarda kaf dağında gül

Yüreğimin harında aşk ateşle dövülür
Kapanır sahifeler sevda söze dönüşür

Ah cana neredesin nerelerdesin?
Ses versem gelir mi sesim?

3. Bölüm:

ŞAİRİN TİRADI

Varoşlarında dolaştım yoksul kentlerin
Takvimler sayfalar çevirdi sen yoktun cana

Ağlayan şehirler gördüm, tanıdık nehirler
Yalnızlığın hüznünü bildim sen yoktun cana

Mavi yollar tanıdım
Beyaz geceleri uzaklarda çok uzaklarda

Köhne yalnızlıklar tanıdım
Sığ suların mutedil dalgalarında.

Hayat bir nehirdir bildim
Ve her akış yalnızlıktı yokluğunda

Bir nisan melteminde bildim aşkı
Bir nisan bir insandı ogün cana

Tüm lisanlardan bihaber bir aşk
Yalnızlığın koyu kara rengindeydi hayat.

Aşkın bir görünüp bir kaybolduğu
Masallar bildim cana

Yürüdüğüm yollarda yalnızlık vardı
Ne ellerin ne gözlerin vardı cana.

4. Bölüm:

ANASI YOK ÇOCUKLAR İÇİN

Unut gitsin bir kalbim olduğunu
Bırak geç kalsın ayrılık cana
Alıştım yokluğuna…

Kalbim kanayan bir memleket gibi
Kalbim durgun bir ırmak.
Ve sabırsız bir çağlayan kalbim
Ağlayan bir anne yüreği…

Unut gitsin ağlayabildiğimi
Ve hayal kurarken ölebildiğimi
Unut gitsin rüzgara vurduğum şarkılarımı
Unut umutlarımın olduğunu
Unut unutmayı bile…

5. Bölüm

Bİ-KESLERE GAZEL

Son defa ölüyorum cana
Son defa kanıyor yüreğim avuçlarımda
Son defa ölüyorum işte
Bak batıyor güneş bile…

6.Bölüm

ANASI YOK ÇOÇUKLARIN TİRADI

Ben bir küçük kuştum anne
Kanatlarımı kırdılar
Beni sensiz ah nefessiz
Ah kimsesiz bıraktılar

Avuçlarımda yalnızlık
Tenimde kokusu hasretin
Ah beni cansız beni sensiz
Beni yağmursuz bıraktılar.

7. Bölüm

YALNIZLIK GAZELİ

Öfkeyi karanlık saydım
Her yer karanlık.
Öfkeyi saydım durmadan
Bitmiyor karanlık.
Arada ölümler yalnızlıklar
Arada umutlarım hep yetim kaldı.

8. Bölüm:

METRUK ŞAİRE TİRAD

Ey şair gözlerim hüzne değiyor
Nereye baksam hazin duruyor her şey.
Sen şairsin
Kelimeler ülkesinde mahirsin
Bu soylu ıstırap biter mi söyle?
Biter mi yalnızlık ve hüzün söyle?

9. Bölüm:

MERSİYE

Bakmayın çevremi kuşatmışlara
Sazın kırık mızrabıyım ben
Yalnızlık bir türküdür çalar içimde
Yalnız türkülerin notasıyım ben…

10 Bölüm:

SEVGİLİYE ÇAĞRI BABINDADIR

Çağır gelsin
Acılarını yüreklerinde biriktirenler
Ve gelsin
Düşlerini bırakıp gerçekte boğulanlar
Al-i İmran’ı çağır
Çağır, gel çağrısını
Mecnun türküsüyle yanıtlayanlar
Harut’u ve Marut’u çağır
Kuyu nedir anlatsınlar sana

Çağır gelsin
Düşlerimi yıpratmadan
Yalnızlığıma dokunmadan gelsinler
Gelsin hüzünden kırılmış gözlerim bile.

Gözlerim yoksa sen üşürsün
Şimdi gidersem
Adı ayrılık olur tüm gidişlerin
Ve kırkı çıkar şairlerin
Kırk kez kilitlesem kalbimi…

Bensem her şehrin efendisi
Hüzün iner ve yığılır gökten
Gidersem çiğ düşer gözlerine
Yazık ki yakışıyor ayrılılar bana

Düşler kurmak ateşten bir kale
Düş kursam düşeceksin ah cana.

Kanıtlanabilir bir şey bu yalnızlık
Yakışmasa da ağlamak
Hileli bir oyun bu cana
Eskimiş şimdi zaman.

Acı çekmek gerekli
Fakat gidersem
Ağlamak sana düşer
Ve bana düşer tüm gidişlerin vebali.

11.Bölüm

SON SÖZ BABINDADIR

Bir derviş düğünüdür kalbimde yalnızlık
Ve şimdi kırıktır ihanetin dal uçları
Şimdi münteha yazılır mavera sofrasına
Perde kapanır yalnızlık biter

“bir nehir akıp gider
ve ben çekip giderim”…