Huruç Şiiri - Abdulvahap Ateş

Hasretin ucun ucun,
İçerimden yer beni.
Hayatımdan hurucun,
Derbeder eder beni.

Zaafı tırtıklayan,
Umdemi tartaklayan,
Ve kapımı tıklayan,
Evhama iter beni.

Bıraktım gerilerde,
Öldürür çilelerde,
Yüreğim eskilerde,
Dolaşır üzer beni.

Titrek kalbimde düğüm,
Hasret lal ve kördüğüm,
Eşyalarda gördüğüm,
Ellerin tutar beni.

Eşya yaşlı gözlerle,
Gizlediği izlerle,
Korkutur şer yüzlerle,
Ölümden beter beni.

Uyandım geri döndüm,
Yandım,yandım ve söndüm,
Aynalarda gördüğüm,
Bitiş yakalar beni.

Sen kokusuz yaşamda,
Yapayalnız odamda,
Çöreklenen akşamda,
Hasret enseler beni.

Güneş sabaha yolcu,
Hep senden sana rücu,
Beynimdeki davulcu,
Dan dan örseler beni.

Güneş uyanana dek,
Gözler dayanana dek,
Özlem kor olana dek,
Eritir yutar beni.

Bir olmaz ki yandığım,
Kapına dayandığım,
Gerçeğe uyandığım,
Güne gebeler beni.