Eşitlik
İnsan, özgürlüğün sesini taşıdığında adında,
hürriyetle mühürlenir varoluşu.
Bir can, bir cana ağır gelmediği gün
dünya, adaletin eşiğine varır.
Ayrım, insanın icat ettiği en eski yaradır,
oysa yara kapanır,
haklıya hakkı sessizce verildiğinde
ne bağırır adalet ne de kanar vicdan.
Renkler, diller, inançlar
aynı göğe bakmayı öğrendiğinde,
bir insan diğerinin gölgesi olmadığında
zulüm adını unutur.
Eşitlik;
paylaştıkça büyüyen bir ekmek,
bölündükçe çoğalan bir umut gibidir.
Bir tek insan onurla yaşarsa
yeryüzü kurtulur.
15.12.2025
~ Gülay Özdemir ~
Kayıt Tarihi : 14.12.2025 22:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yorumsuz:))




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!