Hürriyetin Gölgesinde Şiiri - Tangül Çeh ...

Söyle ağacım kim kırdı dalını kim bastı damarına
Söyle yıldızım kim matlaştırdı yakut gibi parlayan alâyişli halini
Kim söndürdü heybetini asuman?
Yalan bakan gözler mi?
Yoksa söyle riyakârca sözler mi?
Farkınızda değiller diye kızgın mısınız?
Yoksa umursuzca özgür müsünüz?
Katreler akıp giderken yalnızlık tohumundan
Filizler diriliverdi akan gözyaşlarından
Değdirdi elini ruhumun mabedine
Kaldım zincirlenmiş gibi o doyumsuz gizeminde
Secde etti ruhum yüreğin şahadetiyle
Teslim ettim kendimi o yaşın masumiyetiyle
Aşkın en tutkun nefsiyle donatılmış
Nefsin en bakir haliyle kuşatılmış
Niyazın en ulvi haline adanılmış
Bir duygudur ki bu mahremiyete nede sıkı sarılmış…
Rabbim dizlerimin bağı çözüldü
Ardımda izlerimin kısmı görüldü
Onurun dik duruşu salladı afakları
Saçlarda ki beyazlar yordu ihtiyar şakaklarımı.
Öyle sıcak bir yorganın altındayım
Ilık rüzgârların kıvrak, zarif safındayım
Alnı ak kimliklerin revnak örtüsü
İlahi görkemin ötesinde kalmış insan ordusu
Neden niyedir bilmem cahilin korkusu
Vicdanıyla yoğrulandadır cennet kokusu