Kınalı keklik gibi yanakları al aldı,
Sıkılır kafesde hiç de durmazdı
Kafes onun için adeta bir damdı
Bunalır dışarıya kendini atardı
Köye gittimi hür hissederdi kendini
Şehirde adeta bir mahkuma benzetirdi
Anlıyamazdım onun bu değişik özlemini
Kısacası o bağımsız olmayı hürriyeti severdi
Şehir adeta onu boğuyor nefes almasını engelliyordu
Hiç bir şey olmasa bile o hava su ekmek ona çok geliyordu
Keşke bunları gençken yapsaydı,yaşarken hayat doluyordu
Güçsüz kalınca herşeye yalnız onun için anlamsız oluyordu
Olsun yinede seviyor oralarda hatıralar güç veriyordu
Zaman zaman birlikte yalnız kalınca özlemi geçiyordu
Haydi birazda denize gidelim oralarda duralım diyordu
Birlikte olduğumuz anlar mutluluktan uçu veriyordu
21.02.2008
Bahattin tonbul
Kayıt Tarihi : 21.2.2008 17:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gerçekten ormanı köyü çok severdi.Ankarada adeta boğulduğunu hissederdi
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!