Hürriyete Esir Olanlara

Gökyüzüm değildi dikenli teller
Bu demir kapılar nereden esti
Yıldızlardan bana tebessüm gönder
Burada suratlar yüzümü astı

Önce günler sonra saat yavaşlar
Bir sabır biterken diğeri başlar
Avluyu sabırla aşındırmışlar
Ab-ı hayat isyan maltada sustu

Pusuyu bulutsuz yağdıran düzen
Aslanı kediye boğduran düzen
Denizi bardağa sığdıran düzen
Kızdırma, çekerim restine resti

An, tekrarı ânın, sabah kalk sayıl
Tekdüze hayatta sürüye katıl
Dışarda dehr var mı, çay tadı nasıl
Orda vakit neydi dün akşam üstü

Kimsesiz ölünün herkesi gibi
Makberden kovduğu nefesi gibi
Körün yedi renge küsmesi gibi
Pazartesilerim görüşe küstü

Daracık hücrede mahşeri yokluk
Yoklukta beliren ıssız kuraklık
Kuraklığı bölen on üç parmaklık
Küflü esareti üstüme kustu

Aldırma, hep vardı her yüce dağın
Başında arşa eş puslu bir yığın
Duldamız yoksa ne, Allah'a sığın
Allah yalnızların tek yalnız dostu

Sözler dinmiş, olsun, fikirler derya
Esirse günümüz yarınlar var ya
Mahkumsak mahkumuz gönlümüz hür ya
Tenden öte mi ki Zındanın kastı

Madem kollarımda soğuk kelepçem
Posta oturmanın demidir bu dem
Bana gel deme CAN artık gelem
Duvarlar voltamın önünü kesti

Haziran 2006 / Ankara