Hürriyet Destanı Şiiri - İrfan Karapınar

Tanzimat çöküşün mimarıydı
Türk’ün Asya’dan uzayan ellerini kestiler

Ey Batı’ya yalvaran vatan simsarları
Ey teşhisi meçhul,reçetesi ölümcül faniler
Sırtınız pek,karnınız tokken açtı bu millet
Sayenizde eksilmedi üstümüzden zillet
Ne yaptınız da körlüğünüze bulaştırdınız
Kendinizle bizi de batağa yapıştırdınız
Bir devletçi,bir ümmetçi,bir milletçi oldunuz
Kendi düzeninizde kendinizi boğdunuz
Ah ne yazık bir millet geldi peşinizden
Sinekler bile ürkmedi direnişinizden
Paris sokaklarında demlerken düşlerinizi
Tarih kaydetti meşum ürperişlerinizi

Fecrinde hakikat,hicrinde gözyaşı var tarihin
Gizlidir,muammadır,kalbe vurur sancısı
Tanzimat-ı Hayriye’nin Osmanlıyı lağvedişi
Hüzünlüdür,ne yazık koca devlet yıkıldı
Sırtında saltanatı besleyemedi daha fazla
Tükenen umutlarda zaman eridi
Sallanan bakışlarda aman eridi

Geldi Meşrutiyet,güya özgürlük denizi
Baştan ayağa felaket doğurdu tellallar
Kin midir,kan mıdır karardı meclisler
İstanbul’u bütün kaplamış sisler
Gözler daha bir karardı
İnsanlar daha bir celallendi
Korku,mağaradan sokağa taştı
Titredi saray,titredi halk

Sonra parçaladılar çakallar kapladı memleketi
Ah cennet vatan,ah muhteşem diyar
Girdiler yaban çizmeler ta koynumuza
Çiçeklerimizi,türkülerimizi,ülkülerimizi kirlettiler
Kirlettiler acımasız gözlerinde vahşet parıltıları
Vatan namustu,batan onurumuzdu

Çırpındık,kalktık ayağa,başladı savaş
Çanakkale sinelerde eritti bombaları
Çanakkale tarihi kilitledi,hayran etti kendine
Doğal bir destandı,yazılamazdı

Ey sırtında aba,ayağında çarık,elinde süngüsüyle
Aşını,eşini,işini bırakıp istiklali uğruna coşan
Hudut boyu düşmana siper eden göğsünü
Ey bu vatana bedenini feda eden şehit
Ey kahraman,ey “sahib-i vatan”,ey Mehmetçik
Ne söylesek az,ne ağlasak boş,ne yapsak faydasız
Hakkını helal et,helal et,helal
Seninle dalgalanır göklerde hilal

Beşeriyet görmedi böyle bir savaş
Asra kelepçe takmış iller kudurdu
Durdu zaman,nesillerin dimağı durdu
Bebekler mamasız,anaların gözünde yaş
Kim kurtarır vatanı derken şahlandı Türk
Batı’nın kılıcını kesti Atatürk
Sana minnettar bu cennet gölgeli vatan
Rahat yat toprağında altın saçlı kumandan

Kuruldu Cumhuriyet,kükredi millet
Sabahlar bir başka aydın
Gözler bir başka ışıltılıydı
Saf sözlerden umut dağılıyordu
Çocuklar rüyada huzuru duyuyordu
İştahlı rüzgârlarda savruldu saçlar

Uzak durduk bir süre vahşi canavardan
Kendi kendimizin hünkârı olduk
Bazen aç,bazen tok uyuduk
Kendi seherimizde emelimizi doyurduk
Ne yazık uyuduk,uyumadı düşman
Maskelerin ardını göremedik
Gelecek fırtınayı bilemedik

Oysa emeller bitmemiş,ertelenmişti
Kurtlar uygun zamana bilenmişti
Zulmün kamçısı bekliyordu sabırla
Biz beklemiyorduk doğrusu
“Tokken tokluğun kıymetini bilmiyorduk”
Orhun Abideleri şahitti buna
Zora gelirsek direniyorduk

Bizim ufuklarımız hep hezeyan yüklüdür
Bu topraklar kanla,şanla örtülüdür
Ne zaman rahatız dediysek kıyarlar hayallerimize
Bitmez kinlerini sererler önümüze
Emeller bitmez,hileler,tuzaklar bitmez
Ha Çin olmuş adı düşmanın,ha Roma
Bazen adı İngiliz’dir,bazen Yunan’dır
Arzuları hep aynı,istekleri hep kandır

Bir bakın İstanbul’un taşına toprağına
Denizine,tarihine,şuhluğuna bir bakın
Konstantinopolis adıyla meşhur bu şehir
İliklerine kadar dondurur Batı’yı
Bugün turist sıfatıyla gezebilenler şehri
Derin bir “ahh”la bakarlar,tuhaf olur içleri

“Bir sengine yekpâre acem mülkü fedâdır”
Ah ne büyük bir ürperiş,ne müthiş bir sedadır

Ağla ey büyük şehir mazine ağla
Ağla da aşıklarının bahtı açılsın
Fatih’in dualarına el bağla
Cümle günah üstümüzden saçılsın

Ey yılanı sırtında gezdiren zalim
Ey Rönesans devşirmesi,ey dünkü barbar
Ey karanlıklar sultanı,ey şeytanın zangoçu
Bu kuzular nice çakal sürüsü boğar
Aldanma ki masum durur bu millet
Fışkırır cesareti şanına değerse illet
Haçlı zihniyetin açlığında yoğruldun
Saldırdın nice,Türk’ün gördün gücünü
Asırlardır hilelerle gelmektesin ne yazar
Bu vatan evladı yine kalleş oyunu bozar

Kelimeler sığmaz kaba coşar da coşar
Zaman denilen kubbe nice felaket gördü
Duyarlı yüreklerde elbet bu feryat yazar
Tarihin örümcekleri yepyeni bir ağ ördü
Kanayan bahtımızı gün gelir biri bozar
Gün gelir karanlıklar kavuşur aydınlığa
Güneş bizim için de doğar gün gelir

Bitmez bitmez bu kabus,giyotinde başımız
Bu aheste yürüyüş kalbimizde çiğlenir
Anlamaya yeter irfanımız,yaşımız
Anlamayan türküsünü başka diyarda söyler
Rengimize baksalar ta Asya’dan bu yana
Nice savaşlarda küllendi bedenimiz

Sesler duyulur sesler,ta Yunus’tan nefesler
Kuşlar özgür mutludur,altın olsa kafesler
Biz özgürlük kuşuyuz,gönül dolu fendimiz
Dost olan canlar her daim efendimiz
Severiz insanlığı,ta ki çiğnenmez mabedimiz
Ceddimizden mirastır ebedi şerefimiz,
Yan bakana hazırdır yürekten hançerimiz

Kainatta bulunmaz içimizdeki maden
Yeter ki silkinelim buz gibi erimeden
Uzatalım dünyaya aslımızdan bir bakış
Sesimizde kükresin bitmesin bu haykırış
Şafaklarda uyansın taze ruhlu tabiat
Ufuklarda canlansın kızıl saçlı hakikat
Ki kadındır bilerek hürriyeti sevelim
Tekerrür eden seyri tarihine gömelim
Özenmesin kimseye çocukların bakışı
Aslımıza dönelim,bu Türk’ün canlanışı

Ey millet,ey karanlıklardan doğan asalet uyan
Ve gör ki çepeçevre kuşatılmışsın
Ve gör ki kör kuyular başındasın
Acayip tebessümler çemberinde
Hayalet bakışlı insanlar memleketinde
Ruhuna hastalık sinmesin ey millet
Ey millet bağrında hürriyetin sönmesin
Uyan ki özgürlüğün rüzgârı silinmesin

Mayıs 2007