Hürriyet Abidesi Şiiri - Muzaffer Taşdemir

Newyork’ta simgesi kaçısın,
Hürriyet abidesi.
Gerçekliğin haşmeti gönülden yaralı,
daralmış yüreği.

“Mazisi yok anılarda,
Üçüncü dünya,
sadaka vermiş geleceği.
“Dilenciler dilencisi, zengin dilenci.”
Atılırken sonsuza çürük temeli,
kalbi olsaydı abidenin;
olmasaydı silahların,
gölgesi düşmez uçakların,
bombada parmağı olmasa, insanın.
Butona dur dese tecelli.
Kimseler bilmeyecekti,
Zorbalığın gölgesini.

Newyork’ta hürriyete Abide,
arzın mabudesi.
Ayıkana morfin bakışı,
dirilene yafta.
Ve Guantanamo,
“Cehennemin Sahibi’nde” sabır.
Tanrıya nispet; şımarıklık,
gaddar bir felsefede sonsuz,
bitimsiz gülecek,
buruşmasa çehresi.
Arzın hırçın kedisi,
göktaşlarının faresi.
Kaçıyor çılgınlıkla gerçekten,
Koşarken gerçeğe.