Hürriyet Şiiri - Ümit Fuat Boran

Hayat acımasız başladı
Önce düşmeyi öğrendik
Öpmeyle geçeceğini sanarak

Ruhun acıdığını öğrendiğimizde
Artık çok geç...

Zaman herşeyin ilacı değilmiş
Meğer sadece
Yaraya atılan eğreti bir dikiş

Bir çıkışın olduğunu düşündüğünde
Şiddetli bir salvo ile sarsılır kapılar
Yıkıntılar ardında
Toz bulutu içinde
Yine yeniden
Eğreti bir dikiş atarsın
Acımış incinmiş yerine

Bir nefes mutluluk
Bir küçük temas
Bir gülüşe hasret
Karışaksın toprağa

Kimbilir belki birgün
Bir çağlayandan döküleceksin
Karışacaksın engin denizlere
İşte o zaman hürsün
Mutlusun huzur veren mavide......