Hürriyet Şiiri - Ramazan Turgut

Ey uğruna can verilen
Canan verilen Hürriyet
Gel artık
Seni beklemekle tükendim
Önce bir hayaldi iki damla gözyaşıydı hürriyet
Dört duvar arasında
Sonra derya misali aktı yüreğime
Taşıyamaz oldu yüreğim
Bilmem ki hangi nehir taşıyabilir
Bin yıllarca birikmiş gözyaşlarımı

Ey acıların yuvası
Kayıp kuşların
Mültecilerin
Ve göçmenlerin umut kaynağı Hürriyet
Hangi destana sığar ki seni beklemenin derdi
Seni beklemekle köze döndü yanan yüreklerimiz
Gel artık bir sevgili gibi
Yaşamak gibi
Ölmek gibi
Gel de yak-yandır ateşinle
Susadık aç kaldık sana
Gel de bitir hasretlerimizi
Ey Hürriyet
Yersiz, yurtsuz ettin
Yakın diyarları uzak ettin
Ölümleri bin defa tatlı kıldın
Hep ağlattın

Ey ihanet kurşunu yemiş
Ve kefenlenmiş Hürriyet
Kaç zamandır gözler buğulu
Kaç zamandır ölüme gider yiğitler
Kör pusularda
Kentlerin arka sokaklarında
Gün geçtikçe kurbanlar veriyoruz ey beklenen Hürriyet
Kurulmuş darağacı, idam mangası tetikte
İp boynumuzda
Kurşun namluda
Ve hala verilmemiş son bir nefesimiz var
Sıkmadığımız bir kurşunumuz
Koparmadığım bir çığlığımız var
Suskun
Asi
Ey Hürriyet
Hangi mahpusta tutsaksın
Hangi cellâdın buyruğundasın
Seni beklemekle katlanıldı katlanılmazlara
Hangi fırtına vurmuş seni
Hangi limana sığındın

Gel artık ey Hürriyet
Gel de dindir çilemizi
Bitir hasretlerimizi
Bitir gözyaşlarımızı
Hür akabilsin nehirler denize
Islatabilsin yağmur sevgilileri
Toprak en nazenin gülü versin
Ateş gökkuşağı rengi
Tüketmeden gel
Her mevsim bahar tadını versin
Birbirine karışsın renkler, diller
Gel artık ey Hürriyet
Gözü yaşlı, yüreği kırık anneler hatırına
Kundakta öldürülen çocuklar için
Kirletilen hayatlar için gel
Gel artık ey Hürriyet
Ey Hürriyet
Gel artık.