Hurrezan Şiiri - Hurre Zan

Martta bir gün, akşam saatleri..
Bir çift kahverengi göz, bir söz çığlığı.
Koydular, çürüyüp gidecek olan bedenime anlamı yıkan - döken olan ismi..
Ama ruhumu unuttular..
Ruhumda doğdu bedenimle.
İki kez doğmuşum işte, ben hurrezan.

Özgürken ismim kadar,
hapsetmişim kendimi..
Ruhumu kandırmışlar sen acizsin diye.
O da inanmış yazık, ne yapsın.
Sahip olduklarından bihaber,
hep ezilmiş, hep yıpranmış,
saklamış hep içindeki devi.
Aynadaki beni tanımamış.
Benmişim işte, hurrezan.

25 yıl geldi, geçiyor.
Doğdum. Yaşıyorum.
Şimdi de kendimi tam tanımadan,
gitmenin hazırlığındayım.
Ruhum bana eşlik edecek,
hayır zaten ruhum, ben değil mi?
Peki kimin bu beden?
Kim bu benimle konuşanlar?
Yoksa çok mu anlamsız bu sorular?
Neden doğdum?
Neden yaşıyorum?
Neden öleceğim?
İşte sana son sözüm,
ben her şeyin farkındayım, sen de ol hurrezan.

- Hurrezan