Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
1982 yılının, sıcak bir Ağustos ayının, 28. günü olan Cumartesi gününün sabahı 05:00 sularında, ayaklarım bir çift elin içinde, tersten bakmışım dünyaya ilk kez. Hala da düz bakamam olan bitene... Annemin anlattıklarına göre, çok uslu bir bebekmişim. Kendime ve çevreme dair hatırladığım ilk anı kırıntıları Köyceğiz'e ait. Turneden dönen babaya amca deme, bahçedeki arka düşme, göl, park bunlardan birkaçı.. Derken 5 yaşındayken Güney (Denizli) diye bir yere taşındığımızı hatırlıyorum. Bi ...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!