Hürmeten Şiiri - Üzeyir Aydın

HÜRMETEN

Sönmeyen ateş nasıl bir şey, içimde kor
Sevilmeden sevmeyi bilsen, nasılda zor
Olamayan aşk nasıl yaşanır, gel bana sor
İçimde tutuşan ateşin alevi, al değil mor

Ben aşık olmuşun gözlere desem de
Dilden dökülen sözler yakan bilsem de
Yüreğimde iz silemem aklımdan silsem de
İçim kan ağlar durur, gülüyor görünsem de

Sende bilirsin sevilmeden sevmenin acısını
Çekersin sende bir saplanıp çıkanın sancısını
Pamuk ipliğine bağlı atmışsa demir kancasını
İp kopar sana bırakır acısını, bilir yara açmasını

Sevgililer günüymüş benim neyime dersem
Sevenlere sevilenlere hürmetim var dersen
Sevenim yok desen sevdiğine gül versen
Sevenlere hürmeten bir gün gülüversen

Cebirin Defteri; 12,Şubat,2010; Kütahya