Ey Sevgili!
Aşkıyla ummâna daldığım Sensin,
Damla olsam bile gürdüm Sevgili;
Gördüm ki bendeki o gizli Ben’sin,
Kendini bilmeyen türdüm Sevgili..
Fâni mahbublara gönlümü verdim,
Ömür sermâyemi boş yere serdim,
Firâk acısıyla gerçeğe erdim,
İlâhi Aşkınla bürdüm Sevgili..
Mahluku severim Senden dolayı,
Aşk bilmecesinde budur kolayı,
Mecâzi mahbubda çözdüm olayı,
Aşkın defterini dürdüm Sevgili..
Mecâzi mahbubla geçtim bir vakit,
Hakiki Mahbub'la oldu dil sakit,
Düşündüm yapmıştık “Elest”te akit,
Gönlümü bir Sana sürdüm Sevgili..
Kendini hür sanar, mahluka minnet,
Nefisse efendin, sezilmez cinnet,
Adem’in gönlünü bezeyen zinnet,
Senin Aşkın ile hürdüm Sevgili…
Kayıt Tarihi : 29.3.2016 11:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!