Zaman sensizlikten çalıyor bana ekliyor.
Kendi sesimi kısıyor, sessizliğine odaklanıyorum.
Öfkenin himayesindeki gözlerim,
Özlemine yardım ve yataklıktan tutuklanıyor.
Tenine giden sokaklar çıkmaz,
Kaldırımları bir o kadar tehlikeli.
Yokluğun müzakereye oturmaya izin vermiyor.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim