Hurafe Şiiri - Serhat Fidan

Günlerin ölmesiyle yeniden diriliyordum
Gece yarıları günün ölmesiyle cehennem son buluyordu
Oysaki;
Hayatıma çivilenen zamanlar
Günün Can çekişmesiydi.

Geceler beni doğurmaya hazırlarken
İçimdeki Cehennem yeniden diriliyordu...

Başımı Kaldırdığımda zamanın karanlıkta erimesi
Kendimi sonu olmayan yalnızlıkların kollarında bulmam
Acılarımı haykırdığımda
Arşın titremesi
Bu acıyla yüreğim deki yanık kokuların
Genzimi yakması
Sayıklayarak seni anmam
Her şey de olduğu gibi
Olabilecek şeyleri sıraladıktan sonra
Rutin bir şeymiş gibi seni anmam
Kalbime dokunmam
Ve hurafe misali
Karanlıklara ışık olduğunu Haykırsam
Oysaki bu kırılgan zamanları nedeni olduğu halde susmam
Çok tuhaf bir şey..