Hür Şiiri - Derya Meriç

Bu ilk yanılışım değildi
tutar gibi yapıp ilk bırakışın da değildi ellerimi
ve ilk değildi sen giderken ardından bakakalışım.

Git gide ufalıp kayboldun,
ben de ters yöne çevirdim yolumu
uzaklığına mesafe oldum,
bocaladım
çıkmaz sokaklara girdim
şuurum kapalı yürüdüm bir süre
tanımadığım köşe başları,
belirsiz yüzler gördüm
afalladım.

Bir sokak lambası
bir tanıdık aradım
oysa ki tanımadığıma alışmayaydı tüm açlığım
aydım!

Ardımdan gelmeyesin diye
geçtiğim her yola
çukurlar kazdım
düştüm,
kalktım
dizlerim yarıldı
avuçlarım kanadı da ağlamadım.

Doğruldum kırıldığım yerden
dargındım,
kaşlarımı çattım
Sitemler birikti dudaklarıma
bir ince sızı dayandı boğazıma, sustum;
adressiz tüm sözcükleri yuttum
artık okuyamazsın!

Şimdi karşımda güneşin ilk ışıkları
nasıl da salına salına yükseldi ufuktan
o coşkuyla bir an seni aradım!
dalgınlığıma geldin çünkü
anladım ki yokluğuna henüz alışamadım.

Terket artık zihnimi
Yeni düşler, yeni umutlar bekler beni
al artık geçmişteki hazin yerini
taze bir rüzgar essin uçuşsun saçlarım düşsün çiy çiy yüzüme şafağın buseleri
dudaklarına öyle uzağım!

Salarım uçurtmamı
engin çayırların göğsüne bastıkça toprağa renklenirim
uçurtmam renklenir de gökyüzü şenlenir.

Yararım göğsümü
uyuşuk,
kanatları yorgun kelebekleri
hür bırakırım
arsız, ele avuca sığmaz yenilerini ararım
tanıdık bir şarkı çalınır kulağıma
silerim tüm hüzünlü sözlerini
umut dolu,
taze dizeler eklerim dilimde ilmek ilmek işler, yüreğimde demlerim

Sesime öyle uzaksın.