Hunu Güzeli Şiiri - Aliş Gülden

güneş doğuyor
her zamanki yerinden
ben yine ber-e gidirem
en önde karabaş iniyor
havşede kuzular meleşiyor

girince bere koyunlar
obada başlıyor bir telaş
ağanın avradı
en önde helke elinde
geliyor yavaş yavaş

aşağı çemrekte
al bir kısrak kişniyor
yanı başında
enikler oynaşıyor

ılık bir rüzgar esiyor
keçemden içeri
sular güneşten ışıldıyor
gözlerimi kamaştırıyor

ağanın kızına aşık oluyorum
çoban halime bakmadan
seviyorum ağa kızını
usanmadan bıkmadan
ağanın sesiyle uyanıyorum
derin düşüncelerimden

ağanın kızı bakıyor
püsküllü çadırından
oda beni seviyor
bende onu seviyorum
bunu herkes biliyor

zalim ağa
inadım inat diyor
dayatır duruyor
kızını vermiyor
avradı ondan inat
aramıza kara kedi gibi giriyor

ağanın avradı oturuyor
berin en başına
gözünü gızından
gızını dizinin dibinden ayırmıyor

benim sevdiceğim
ağasına yağlı çökelek dürümü veriyor
ip eğiriyor kilim dokuyor
bakışı hançer olup
gözleri içerimi yakıyor

ağanın avradı
aşağı obanın
beyine kızı vermeye niyetleniyor
neyleyim ben çobanım
koyunumuz yok yağımız çıkmıyor
ağa kızını vermiyor

fırsat bılunca
verince ağa kızı kararını kaçıracağım
ne olursa olsun alacağım

dağlar bizi bekliyor
biz dağları
al doru bir ıslık bekliyor

o bana
ben ona
biz dağlara
dağlar aşka sevdalı
al doru dağlara

atınca atın terkisine
ağa kızını
derim dağlar kıysın nikahımızı
ölünce yazılsın yazısı
çobandı aliş
haline bakmadan
sevdi bir güzeli
aşıktı ezeli

buğday tenli
esmer benizli
bir çift benli
afşin güzeli
hunulu kızına

AFŞİN/K.MARAŞ