Savaşın ortasındayım
Bir ben bir de susuz kırbam
Gözlerim inzivaya çekilmiş
Bedenim ise çoktan ruhunu terketmiş
Baş ağrısı gibi çınlar dibimde yalnızlık
Kalbimi kırıyor her defasında bu şanssızlık
İstanbul olmak geliyor içimden
Bir sevgi fısıldar belki içime
Üzerimde anlaşılmadık bir dargınlık
Ardımda her zaman kaybettiren saflığımla
Yürüdüm kulaçlayarak sarmaşıkları
Çeşmelerin kurnasına dayadım alnımı
Gevezeliğimle mesafe koyarak arama
Kavradım dünyanın tüm yuvarlaklığını
Ezcümle yine ben haksızdım
Bu kadar sarılmayacaktım beşeriyete
Aldırmayacaktım geçip giden herşeye
Kalıcı olanı bulacaktım bana kalacak olanı
Yada benimle gidecek olanı.
Ama unutmuştum yine, ben insandım
Yanılmalıydım, yanıldım.
Kayıt Tarihi : 18.3.2018 17:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!