Hüner Şiiri - Halit Korkmaz

Dil bilen tek varlık insan mı acep-
Başka lehçe süren yok mu dünyada,
Kıskaç ve zehriyle can yakan akrep,
Bir cümle kursunda anla hanyada.

Yavrusu doğunca tapulu evi-
Yayılır içinde el ve ayaklar,
Yaşasa da kesesinde münzevi,
Kangurunun dili arka bacaklar.

Hidrokinon ve Hidrojen peroksit-
Üretir içinde topçu böceği,
Kimyasal saldırı onun çün basit,
Savaşır da, barış; asil isteği.

Günde on iki bin kere ağaca-
Vurur da ruhunu basmaz hafakan,
Kafa ve gagayı tam da ustaca,
Kullanıp dil döker her ağaçkakan.

Saniyede, bin kez kanat çırpan var-
Kudret nektarda mı yoksa kuşta mı,
Bunca biyolojik hünerde vakar,
Kılda mıdır, tüyde mi, Hüda’da mı!..