Hümeyra'ya Şiirler (6)

Güneş, aya tutuldu,,,
Ben de sana.
Şiirin adı oldu: Hümeyra...

Gecenin bir yarısı, aklıma geldikçe güzel sözlerin,
Beni mum ışığında eritir zift karası gözlerin.
O zaman yokluğuna ağıtlar yakarım.
Ahhh! ! Bir bilsen, için için nasıl yanarım.
Militan ruhum coşup aşka geldiğinde,
Gözlerim gözlerini, ruhum ruhunu arar.
Bedenim, bedenini delicesine sarar.
Saçının bir tek teline şehirler yaktığım sevdalım,
Gözündeki bir damla yaşa kurbanlar olduğum vefalım.
Vazgeçemediğim canım, cananım biricik aşkım,
Yanı başımdaki uzağım, bilinmezlikler içindeki tuzağım,
Yine bana haramsın, yine yasaklım.
Ben bu alemde sensizliğin kör kurşunuyla vuruldum.
Gelmeyeceğini bildiğimden, adını “Hasret” koydum.
Bir kez olsun yanıma gelsen Hümeyra,
Tutsan ellerimden, sarılsan boynuma.
Ben, o masum bakışına türküler yaksam
Zift karası gözlerinde çıra gibi yine yansam.
Ahhhh! yansam, bir daha hiç uyanmasam.
Senin yaşadığın şehir ölüm makinesidir.
Gün ortasında adam vururlar.
Duygularla değil, kirli paralarla konuşurlar.
Oysa benim şehrim, gül bahçesidir.
Bir ben hariç, herkesin yüzü güleç, herkes neşelidir.
Bir kez olsun yanıma gelir misin?
Gülmeyen yüzümü güldürür müsün?
Seni beklemekten, mecalim kalmadı Hümeyra.
Elim, kolum, dilim, her bir yerim bağlanmış,
Yüreğim, ahhhhh! ! ! ! Zavallı yüreğim!
Binbir yerinden öldüresiye dağlanmış.
Sanki ölü toprağı serpiştirilmiş üzerime,
Bedenim yıkanmadan kefenlenmiş.
Şu kazılan çukur, benim mezarım mı yoksa?
Akşam olur,bir engerek yılanı bedenimi sımsıkı sarar.
Akıtır zehrini, öfkesini kusar.
İşte o an, bir meczuptan kalmaz farkım,
Yana yana, döne döne, fersiz gözlerim seni arar.
Ben bitap, ben çaresiz, ben deli divane,
Gel tut ellerimden, çıkar beni bu viraneden
Yoksa, toprak olacak seni seven bu beden.
Yarın! Yarın, çok geç olacak Hümeyra.

Vecdi Murat SOYDAN