Bir küçük kızım ben her geceye umutla gözlerini kapayan bir kız her sabah eksilir umudum bir öncesine göre ve alışır zamanla ruhum bu karanlığa mumlar vardı elbet bu karanlığa ışık tutan asıl soru şu ben neyim bu karanlığı aydınlatacak olan bir mum mu yoksa bu karanlığın bir parçası mı
bir kum tanesiyim çölün derdini taşıyan bağırıyorum çağırıyorum ama beni kimse duymuyor ıssız bir çölün ortasındayım güneş içimi yakıyor uyarmaya çalışıyorum herkesi ama dedim ya bir kum tanesiyim ve bu ıssız çölde kimse beni duymuyor ardından başlıyor rüzgar fırtınası ben demiştim diye rahat emek değil de üstüne dahada yakıyordu canımı ve ben ağlıyorum sessizce ama içimdeki azabı azaltmıyor bile...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!