Hüma Kuşu Şiiri - Mustafa Suna

Hüma Kuşu, Hüma Kuşu;
Yükseklerden sesin geldi.
Sesine ses vere durdum;
Nefese, nefesin geldi..

Küçük iken doymuşum ben,
Kulağıma koymuşum ben,
Emmâremi soymuşum ben,
Sırlarım veresin geldi..

Dostlar meclisine vardım,
Avaz istediler verdim,
İsminin sırrına erdim;
Kalemime esin geldi..

İstediler “Hüma Kuşu.”
Dinleyenin akar yaşı.
Yumuşatır en sert taşı;
Gözesi; herkesin geldi.

Asıldım uzun havayı;
Ağlattı Güneşi, Ayı.
Ol Muhammet Mustafa’yı;
Gözlerde göresin geldi...

Uslanmaz gönül uslanır;
Sesin telinden beslenir;
Hem yaslanır; hem yaslanır..!
Vuslatı, ertesin geldi..

Dallı Mustafa; Söylerim:
Gideni, yoldan eylerim..
Yarân istemiş; neylerim..
“Hüma Kuşu” kesin geldi! ..

(28.06.2004- SARICAKAYA )

DALLI MUSTAFA