Hülyam Şiiri - Nihat Eren

Sevgin kalbimi yarıp deşen hançer
Gül kokuna hasret kalmış bir beden
Bakışların durmadan beynimi biçer
Acı sızı duymak nedir bilmeden

Ağladığım da oldu bazı anlar
Sessiz sessiz hülyalara gömüldüm
Sonra bildim ki kalem beni anlar
Onunla sevdim yaşadım ve öldüm

İnce ve tatlı siman var ya hülyam
Sarayımı süsleyen prensesim
Seninle güler içimdeki dünyam
Gidişinle hazan olur her mevsim

Dilek tut kayıyor gökten yıldızlar
Benim ki seninle ebedi hayat
Kalbini çalan sevdalı hırsızlar
Kimi boş kimi ölü kimi bayat

Ebruların bir hilal gibi okşar
Şefkatli deniz mavisi gözleri
Tatlı dilin bir dere gibi coşar
Yüreğimi parçalayan sözleri

Sus seni seviyorum hülyam desem
Titrer misin iliklerine kadar
Feryadım olmaz mı yarana merhem
O zaman aşk dedikleri ne kadar

Ah bir anlayabilsem şu deliyi
Ne konuşur ne ölür ne de yaşar
Gözlerim görmez başka güzelliği
Yüreğim yalnızca hülyama koşar

Ne geceyi beklerim ne sabahı
Dilim beynim kalbim konuşur durmaz
Hatırlarım seni bir de Allah’ı
Yaralı gönlü bir melekler vurmaz

Cüssem yetim cüssem yaralı cüssem
Vurulmak ölmektir sanki görevim
Seninle hayatta bir gülebilsem
O an sarhoş sokaklar olsun evim

Artık ağlamak istiyorum hülyam
Yine sevgi olmalı her beşerde
Bitsin ölsün sensiz en güzel rüyam
Dünyada kavuşmadık belki mahşerde

Rüyam hülyam dünyam sevdiğim kadın
Bana bakışın her şeyi anlattı
Sen gittin ama bende saklı adın
Gittiğinde bütün güneşler battı

Ellerim üşüyor yüreğim dondu
Renkler çeşit çeşit mavi en güzel
Edalım aşkımız da ilk ve sondu
Neden sen delisin gözlerin özel?