Hülyalı Şiir Şiiri - Mehmet Fatih Başhan

Önce bir ümitti içimde esen,
Gönül tellerime değip de geçti.
Sonra alev alıp, tutuştu birden,
Beni can evimden vurup da geçti.

Bembeyaz gül gibi açtın ufkumda,
Köpük köpük coşup taştın ufkumda,
Ümittin, sevgiydin, aşktın ufkumda,
Adet olsun deyip sorup da geçti.

Günbegün ağlatır beni her demde,
Yıkılmış mihrapla kaldım alemde,
Olsa da dostlarım şimdi çevremde,
Tuttuğum dalları kırıp da geçti.

O bir gerçek değil, hülyaydı dostum.
Olması imkansız dünyaydı dostum.
Bir gece görülen rüyaydı dostum.
Önünde bir lahza durup da geçti.

(İstanbul, l985)