Hülyâlı Gözler Şiiri - Mustafa Töngemen

Hülyâlı bâdem gözler, baktı, güldü, eritti.
Bir hayaldi, bir düştü, bir masaldı gözleri.
Geldi uykumdan etti, şafakta çekti gitti,
Gece sabaha kadar bende kaldı gözleri.

Bir ince beli vardı, ceylan gibi büküldü.
Yalnızlık şarkıları dudağından döküldü.
Bir gün baktı görmedi, bir gün sevdâlı güldü,
Gece sabaha kadar bende kaldı gözleri.

Hülyâlı badem gözler ne hayâldi, ne düştü.
Bir gizli sevdâ gibi, şimdi aklıma düştü.
Mehtâba gülümsedi, yıldızlarla öpüştü,
Gece sabaha kadar bende kaldı gözleri.