Hülyalara Çevirdim Duygularımı

His ve duygularımı, şu perişan dünyadan,
Hülyalara çevirdim, daha tatlı, diyerek.
Öyle tuhaf yaşam ki, zararı çok, faydadan;
Attım, üstüne bastım hafifçe söylenerek.

Yalanlar hakim olmuş konuşulan her söze.
Kalbe müthiş vuruyor. Ruhu zangırdatıyor.
İhtiras, her türüyle perde olurken göze.
İnsanlık cevherini, nefret, çatırdatıyor.

Mânâsız yaklaşımlar sergileniyor her an;
Ruh, kenarda tutulup önemseniyor ceset.
Her uğursuz olaya bir çözüm varken şer'an,
Adam, îmân yoluna düşünüyor önce set.

Müsibetler, saf tutmuş huzur gününe karşı;
Nice mazlum vatandaş, aydınlığı beklerken.
Beddualar yükselip, lânet sarıyor arşı,
Saltanat mensupları, senlik-benlik ederken.

Hangi yolun üstünde yürüsün ayaklarım?
Kimi, isli. Kimi, dar. Kimi, gayeden uzak.
Bir hoş seda, tepeden, beklerken kulaklarım;
Hep aynı nakaratla kurulur zihne tuzak.

Nereden gelir bilmem, terör, soygun, hırsızlık;
Beşeri hallaç eden birer müsibet olur.
Nâmeler işitiriz ağızlardan, yaldızlık;
Elem, sînede kalır; ümit, uçar kaybolur.

Hülyalara çevirdim işte duygularımı.
Cennetten bir köşeyi Vatanım'da ararım.
Hidayet seslendiren bütün arzularımı,
Yere-göğe iletir, mutluluklar sorarım.

(4 Kasım 1993)