Sevdiklerinden ayırır seni
Hasret kor yakar ciğerini
Resimleriyle avutursun kendini
Onun adıdır acı gurbet
Gözlerin dalar çaresiz uzaklara
Belki delikti ayakkabımız
Belki kirliydi avuçlarımız
Belki yarımdı umutlarımız
Ama biz mutluyduk işte
Dizlerimiz kanar biz gülerdik
Koptu bir bir öğnüğümün düğmeleri
Koydum çantama bir dilim kuru ekmeği
Bugünde dikemedim yırtık cebimi
Böylemi olurdu Anam olaydı
Dalından kopan yaprak gibi savrulurum
Bu sefer tükendim anne
Gülen o Yüzümü ağlattılar
İçimdeki o çocuğu
Büyümeden öldürdüler Anne
Dalimdan koparıp beni
Sol yanım acıyor uyuyamıyorum
Gitti koskoca çınar ağacım
Sırtımı yasladığım tek dağım
Gittin gideli tükendim babam
Üzerime titreyenim gözyaşım silenim
Küssem sana darılıp gitmezdin
Darılsam nazımı çekerdin
İcimdekini demeden bilenimdin
Duyur sesini özledim bacım
Ne olduda koptuk birden
Bende mutluydum bir zamanlar
Hayallerim vardı mesela
Kahkahalarım gökyüzüne çıkardı
Ellerim umudu tutardı
Bende mutluydum bir zamanlar
Elimi attığım hersey kurudu
Yollarım kapandı hayatım durdu
Bu bedenim artık çok yoruldu
Bırakın beni kendi halıma
Suskunum artık ben bu aralar
Mezar taşına yaslanıp ağladım
Yüreğimi yokluğunla dağladım
Göklere yükseldi feryadım
Sende bırakıp gidermiydin Anam
Bahçesine vardımda çiçekleri solmuş
Bir bir giderdi de sevdiklerin
Ölümü bi turlu kendine yakıştirmadın
Nice ibretler gördüde bu gozlerin
Ah edipte kendine gelmedin
Senden isterlerdi de bir yarım ekmek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!