Karanlıktan korkarım ben anne
Birden kapkaranlık oldu etraf
Neden söndüğünü anlayamadım ışıkların
Uzaktan hızla birileri yaklaştı yanıma
Öyle korkunç görünüyorlardı ki anne
Her şey bitti…
Adını koyamadıklarımız
Son halini göremeden bitti
Acı;
İki taş arasında kaldı…
Bir çocuk;
Yüreğinde yanan kıvılcımlara dalgalar serpilmiş
Geleceğini ve umutlarını suya bırakıvermiş
Ailesini kaybetmişliğin hazin öyküsünü devam ettiriyor
Yaşarken hikayesini en derinden
Yükselen dalgalar mıydı üstüne üstüne
Dağların ardında uyanır bir toprak
Sımsıkı bakışları ölüm kokar
Buruşuk elbisesinden hüzün akar
Kuşkusu gerilir kara bulutların
Bütünü yokluğun yarısından doğar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!