Bir çocuk parkının koşesinden seyrettim bugün dünyayı
Kaydıraktan kayanlar kadar kısaydı mutluluk bır o kadarda zordu merdıvenlerı çıkmak.
Salıncakta oturmuş hüzünlü 20 yaşlarındakı kadını seyrettım gözleri boşluğa dalmış düşünüyordü kendince.
Bır de dönüp kendıme baktım ben bu dünyanın neresindeyim diye?
Şunu farkettım ki o çocuk parkının küşesinde yanlız olduğum gibi dünyada da yanlızım!
Her yerden mis kokular geliyor burnuma yoksa yinemi saçlarını savurdu rüzgarlar?
Her yer papatya, gül çiçek açar yoksa yinemi gülüyorsun bir yerlerde ?
Hafiften hava bulutlanır kaybolur güneş bulutların arasına yoksa yinemi üzdüler seni?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!