şair bir an durdu!
kalemine baktı
kanı hızlandı, içi sızladı..
yaz diyordu
yaz deli dolu o anı yaz
Kilitlenen gözler yırtarken ufku
Diz çöküp, daldım uzaklara yine
Umudun iğne deliğinde didikledim çıkışı
Duygunun telvesinde aradım seni
İbre dayandı bine
Her sorti de bahtıma hüsran yağdı
kimine göre
bir sevda denklemidir
siyah gelinlik içinde umut
ruhu tırmalayan
beyne tüneyen düşünceler
ipe un serer
İstanbul kahır
Boğuyor Yedi Tepe
Bu şehir artık fazla geliyor bana
Gönder sam yellerinden
Gönder biraz bana
MELANKOLİK DÜŞLERDE KAL
Kaç damlada ıslanır ki
Yüreğimin kıraç toprağı?
Yanlızlık denilen suretsiz kimlik
sanma ki uzaktasın
elim ermese sesim duyulmasa da
o kadar bana yakınsın ki
hayaline yol alır düşlerimin yelkeni
kirpiğime asılı bir katrecik yaş gibisin
gözümden sakınırım seni
ben kıraç toprakların kızı
yüce dağların divanesi
yoksulluğun son kertesi
mahzunluğun prensesiyim.
Düşlerim vardı kardan beyaz
Sulardan saf mı saf
Ve melek gibi lekesiz
Çepeçevre sarmışlardı hayal dünyamı
Beklediler umut kabuğumun kırılmasını
Gülücüklerle açılmasını istedim allı morlu çocuksu düşler
1.Deli
Sen yarım kalansın...
Tamamlanamayan,
Ömrümün eksik kalan yanı...
Hani ulaşılmaz yamaçlarda açar ya çiçekler
Ömrümü harcayıp sona gelmişim
Pişmanlığa bile zaman kalmadı
Sanmayın dünya da her gün gülmüşüm
Gönlümden hüzünler eksik olmadı
Bir zalime kanıp gönlümü verdim
süpersin canım süperrr