Keşke, çocukluğumun seviçlerine rastlasam...
Arasam da, bir köşede bulsam...
Sarılsam çocuk sevinçlerime, hiç bırakmasam...
Ben işte; sen gibi...
Kendini, sarıp sarmalayan;
Acıyan yaralarını saklayan...
Ben işte; sen gibi...
Rengi aynı, umutlarımızın...
Her düşüşte kendimizi bulduk...
Söz, şiir olmak ister...
Hayat, kendi rengi olsun ister..
Ben, cümlelerim bana dair olsun...
Dökülür kelimeler, dizilir cümleler...
Herkes, kendini anlatmak ister...
Okunur tümceler, tek tek heceler...
Biz mi, taşlara benzeriz;
Taşlar mı, bize? ...
Taşlaşan kalbimiz mi;
Çoğu zaman ruhumuz mu? ...
Ateş düştüğü yeri yakar da;
Diğer insanlar, taş mı keser? ...
Hayat bir satranç...
Ben; bazen hamle...
Bazen, piyon...
Bazen, şah...
Bazen de; mat oluyorum...
Aslında ben; sadece bir taşım...
Uzaktın, yakın kadar...
Soğuktun, sıcak kadar...
Azdın, Sevgi;
Çoktun, hüznüm kadar...
Acıydın ölüm;
Acımasızdın, hayat kadar...
Zaman, çok yormuş...
Yüzünde çizgi olmuş, umutlar...
Gözler çaresiz,saçlar akla dolmuş...
Son durağa gelmiş, ömür...
Zaman, rüzgara özenmiş; hızla esmiş...
Testisi kırılmaya görsün ömrün;
aynı düşün, düşleyenleriyiz;
ayrı kalplerde yeşeren...
aynı bulutun parçalarıyız;
bir diğerimiz olmadam yarım yağan ve yarım ıslatan...
aynı toprağın ayrı parçalarıyız; farklı kıtalarda yer alan...
aynı sevdaların yolcularıyız;
Hayata,çelme takmayı seviyoruz...
Çoğu zaman attığımız çelme, bizim düşmemize
neden olsa da...Toplum olarak, hemen her
konuda bir kahrama ihtiyacımız var...
Önce,birilerinin yapmak istediğimiz konusunda,
bize kapı açması gerekiyor... Biz, çalacağımız
Çığlıklar geliyor; uzaklardan...
Orta yerindeyim, zamanın...
Varla, yok arası...
Belki, gecenin yarısı...
Belki de, sabahın tenhası...
Issız hayatımda, tekil yürüyor;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!