Hülya Altun Şiirleri - Şair Hülya Altun

Belki de hiç şiir yazmamalı kimbilir.
Terbiye etmeli dili, kalemi.
Bütün suç dizelerde.
Dize geldiğim dizelerde..

Muhtemelen bahar,
tenimde tatlı bir güneş sıcağı,
dalga sesi,
kumda denge arayışı bitmemiş plastik masa sandalye,
çay ve sen..
En masum en günahkâr

güldü
yarımdı
tamamlamaya kalktım
tamamladım sandım
ıslaklığı gizli elâlarında
gülüşü hâlâ yarım

Kokuma bürünmüş
yorgun uykularına ortak olduğum.
Nefesinin ritminde arsız rüyalardan çok
Yürek atışımdan ninniler sunayım sana.
Şiir diye yollarına döküyorum
deli cesaretli ergen sevdamı,

Uyuyordu.Habersizdi yüreğimin koynuna girdiğinden.


Yüreginin rengine vurgun olduğum,
yum elalarını uykuya
rüyalarından öpeyim seni.

sentetik zamanlarda organik aşka düşmek
ödül müydü? yoksa ceza mı?
diye düşündü kadın

şiir ol diye sevmedim seni
sevdim diye şiir oldun vicdansız..

Yarın ölsem,
Sana nefesimsin, diyen kimse kalmayacak.
Mahrum kalma diye yaşamalıyım.

arkandan bir tas şiir dökmemek için
yoluna mavi şiirler serdim
kanadı ak, şafağı kızıl, yarını pembe şiirler.
gel diye değil,
kâh aşktan ışıldasın elâların gül diye,
kâh sevgiliye gönülden bir buket gül diye.

dertdaşım,
yoldaşım,
göz yaşım,
gönül aşım,
ağrıyan başım,
bağrımda taşımsın.