Hülya Şiiri - Mehmet Çoban

“Aklımın aktif olduğunu bana Allah öğretti”
Bana öğretilen ise din dogmatikti

Allah’ı, ayetleriyle tanıdığım gün, aklımı sonuna kadar kullanmayı öğrendim
Din adına, çağdaşlık adına öğretilen bütün ezberleri yalana verdim
Yalan devrimde allıydı, güllüydü, şanlıydı
Düşünceler insanlarla kavgalıydı

Bilimin kutsallaştırdığı ilkeler
Aklın kutsallaştırdığı ilkeler
Dinin dogmalarından daha çoktu
Bilim fanusunda akıl, sinek gibi zıplıyordu

Çıkar, gördüğüm en büyük dindi
Allah’a inandığını söyleyenlerin kalbi
Akla inanların ideolojileri
Bilime inananların fendi
Çıkar savaşının kalesiydi
Bu çağın hümanist hidayetiydi

Batı dünyası, doğu dünyası
Müslüman’ı, Hıristiyan’ı, Yahudi’si, Budist’i, putperesti
Şeriatçısı, laiki, hümanisti
Tek dinde birleşmişlerdi
hepsinin dini birdi, adı “ÇIKARİZMDİ”
Akılları, hayatları, ideolojileri, çıkarlara yenikti

Çıkarsız sevgiler
Çıkarsız ilişkiler
Çıkarsız aşklar
Çıkar kavgalar
Hemen yok gibiydi

İnsanlık söylemi, bireyci, bireyseldi
Hep kendine söylemseldi

Bu yönde dünya savaşlarında milyonlarca insan katledildi
Hala çıkar dini, yeryüzünde insanı yemekteydi
Çıkar dininde inananların hemen hepsi, sanki birer yamyamdı, birer vampirdi
İnsanları yiyorlar, insanların kanlarını emiyorlardı
Adına çağdaşlık, zenginlik, modernlik diyorlardı
Ellerinde güçlü silahlar, dünyada insan avına çıkıyorlardı

Fedakarlık mı?
Çıkarsızlık mı?
Özveri mi?
Karşılıksız sevmek mi?

O eskiden kalan bir enayilikti
Kitaplarda kalan sembolikti

Allah’ı, ayetlerini anladığımda
Ortaya çıktı zamanın yalanları, kalmadı inancımda

Hiçbir insan, diğer insan üzerine egemen olamaz
Hiçbir insan, diğer insanın kölesi olamaz

Bu dinin ilkesiydi
“La ilahe illallah” demekti
Allah Her şeyin hakimiydi

Her insan, samimiyetle ayetlere uyarsa Müslüman’dı
Aksi ise münafıklık ve riyaydı

Çıkar, insanın aklında, Allah’a karşı çıktı
İnsanları kendine, “ÇIKAR AKLIYLA” egemen kıldı
Allah’a, karışma sen benim dünyama dedi
Çıkar üzerine kurdu ilişkilerini
Tarihe gömdü Allah’ın ilkelerini

Sonra döndü,, “ben de Müslüman’ım “ dedi
Sonra döndü, “ben de Hıristiyan”ım” dedi
Sonra döndü, “ben de Musevi’yim” dedi
Sonra döndü, “bende Budist’im” dedi
Sonra döndü, “Ben Hümanistim” dedi

Dünyayı kan gölüne boğdu
Artık milyonlarca insan dünyada yoktu

İnsan kendi kendisiyle çelişkiliydi
Asla bunu fark etmedi
“Dünyanın süsü, kibri, riyası” insanı altüst etti

Şimdi herkes akıllı,
Herkes mantıklı
Herkes haklı
“Haksız olan kim? ” sorgusu havada kaldı

Ülkemde desek ki, “Ey insanlar dininiz nedir? ”
“Allah’ımız bir, kitabımız bir, dinimiz İslam” denir
Bilseler ki, yalandır, çıkarları tek dinleridir.

Allah ayetlerinde, “insana, insanı gerçekler üzerine uyar” der
Allah’ı hayatında istemeyenler “Allah ile arama girme” der

Nedeni çok basittir
Çıkarı tek dinidir

Çıkar dinine inanan insan
Allah’ı hayatına karıştırmayan insan
Allah’ın dinine göre yaşamayan insan

Başı dara düşünce, Allah’tan adalet ister
Kurtuluş için Allah’ın yardımını bekler
Allah ise ayetlerinde “buna münafıklık der”

İnanç; özüyle, sözüyle, kalbiyle, eylemiyle bir olmaktır
Allah’ın ayetlerinde “böyle olmak Müslümanlıktır”

Değilse çıkarlara göre kıvrılan riyakar bir hayatın
İnsanın kendi kendini aldattığı bir hayatın
Müslümanlıkla hiçbir ilgisi yoktur inanın

Allah’ı başı dara düşünce akla getirmek
Allah’ın yasalarıyla hayatını yaşamayı ret etmek
Çıkarlara göre hayat yaşayıp, buna Müslümanlık demek

Yalandır, riyadır
İnsanı kandıran bir hülyadır

Ve ölüm haktır
Ölüm sonrası Allah’ın sorgusu yakındır

“Ey insanlar, dünyada ne üzerine yaşadınız? ”
“Ey insanlar size ayetlerim gelmişken siz kendinizi ne üzerine kandırdınız?

Cevabı yalandan, riyadan öte verilecektir
Allah’ın adaleti gerçekleşecektir.

18.06.2013 – İzmir